'Dat is voetbal'

Deze uitspraak van Peter Bosz, bij zijn analyse op de wedstrijd tegen PEC, werd bepaald niet door iedereen met gejuich ontvangen. Beter spelen, kansen creëren, maar niet scoren en verliezen hoort bij het spelletje, vindt hij.  Maar er werden ook andere geluiden gehoord:

Ik snap de trainer niet. Wat een achterlijke wissels

Jan Arie in de spits zetten, kan die achterin geen ketsers maken

Wat een droeftoeters!

Dieptriest.

Klote, wat een slappe nederlaag.

Never change a losing team

Hoe kan dit?

Geen bezieling!

Zelfs met 12 man lukt het niet om te winnen.

Zomaar wat (kuise) uitspraken van supporters. Gefrustreerde supporters, geërgerde supporters, teleurgestelde supporters. Begrijpelijk. Slechts één punt uit zes wedstrijden. Een slechter begin is nauwelijks denkbaar. En zoals altijd aan het begin van het seizoen, zijn de verwachtingen hoog gespannen. Terecht of niet terecht. Feit is dat je weer met schone lei begint. Nieuwe jongens zorgen voor nieuwe hoop. Een redelijke voorbereiding zorgt voor een positieve stemming. En dan dit. 

Je kunt niet zeggen dat de gemiddelde voetbalsupporter, die vol met clubliefde en bijbehorende emoties zit, er een genuanceerde mening op nahoudt. Maar sommigen gaan wel heel ver in hun conclusies: 

Bosz, oprotten vent! Je snapt er niks van.

Wat een kutvoetballers hebben we in de verdediging.

Onbegrijpelijk dit, ben nu al enorm klaar met dit seizoen.

Ze moeten dat zootje naar de Sahara sturen, daar kunnen ze niks verkeerd doen.

Die gasten kunnen toch helemaal niet voetballen.

Iedereen heeft recht op zijn eigen analyses over de wedstrijden, zijn eigen verklaringen voor de teleurstellende prestaties, zijn eigen ideeën over opstellingen en wissels. Iedereen heeft een mening en mag die ook laten horen. Maar als iedereen zijn gal heeft gespuid en de stofwolken zijn opgetrokken, moeten we proberen weer met een open blik naar de situatie te kijken. En ons eens niet door emotie laten leiden.

Laten we de feiten even onder ogen zien. Hier moet iedereen het toch over eens zijn:

·      Vitesse heeft een jonge, talentvolle selectie. Een selectie die misschien wat ervaring mist op bepalende posities. 

·      Die jonge, talentvolle selectie laat wel degelijk zien dat het kan voetballen. Zelfs PSV heeft in Amsterdam niet zulk dominant voetbal laten zien als Vitesse. 

·      Het balbezitpercentage bedraagt maar liefst 57% over drie wedstrijden. Verreweg het hoogst van alle eredivisieclubs. 

·      Er worden veel kansen gecreëerd. En frustrerend: ook heel veel gemist. 

·      De man die vorig jaar op een voetstuk werd gezet omdat hij zo vaak scoorde, Leerdam, mist nu de één na de andere mooie kans. Het is toch geen slechtere voetballer dan vorig jaar?

·      Vitesse speelt eigenlijk zonder spits. Hoe talentvol en hardwerkend Vako ook is, hij is niet de beoogde targetman. 

·      Wat je ook van de trainer mag vinden, gezegd kan worden dat hij, in ieder geval naar buiten toe, rust en vertrouwen uitstraalt naar zijn jongens en positief blijft. 

Voetbal blijft een spelletje dat onvoorspelbaar blijft. Het is geen optelsom van feiten en wetmatigheden. Geen uitkomst van berekeningen met hoge wiskunde. Niet altijd wint de beste. Verrassingen zijn er elke week. Dat maakt het spelletje zo leuk. Vorig jaar, tot aan de winterstop, viel het dubbeltje steeds de goede kant op. Arnhem zat in een flow en Bosz was de beste trainer ooit. In Eindhoven werd het zelfs 2-6! Wie had zo’n uitslag ooit kunnen verwachten?

Zondag moeten we weer aantreden in Eindhoven. Tegen een club die nu zelf de wind mee heeft (hoe anders was dat vorig jaar voor de winterstop?). Drie gespeeld, drie gewonnen. Afgezet tegen dat schamele puntje van ons, betekent dat een zekere nederlaag. Toch?  Gelukkig hebben we voetballend vermogen en talent genoeg om voor een onverwachte uitslag te zorgen. En dan kan Bosz ook dit keer, maar dan met een ander gevoel, zeggen: ‘Dat is voetbal’