Over de schrijver

Mijn foto
is columnist bij Vitesse Inside. De artikelen van dit blog verschijnen ook daar. Contact: plusvite1892@gmail.com Facebook: www.facebook.com/plus.vite.39

maandag 25 januari 2016

Handjeklap

Het wordt al een beetje een gewoonte. De applausminuut. Als er respect moet worden getoond voor een bijzonder voorval of persoon, dan wordt er een minuut geselecteerd waarop men van de toeschouwers verwacht dat ze die klappend zullen vullen. De MH 17de minuut, de vierde minuut van Theo Bos en David di Thomaso, de veertiende van Johan Cruijff, je kent ze wel.  Kleine momentjes van respect en saamhorigheid.

Woensdag zal er weer zo’n moment zijn. Er is gelukkig niemand dood of ernstig ziek, er is geen vliegtuig neergestort of een aanslag gepleegd. Nee, het is een applausminuut voor onze aanvoerder, mister Arnhem, Guram Kashia. De Georgiër is razend populair onder de supporters en die vinden zijn gedwongen plaats op de reservebank onterecht en respectloos. Daarom is er de oproep aan de
supporters om tijdens de 37ste minuut op te staan en een minuut lang te applaudisseren om hem een hart onder de riem te steken en de technische staf te dwingen om hem zijn plek in het elftal terug te geven.


In mijn jeugd werd er op het trapveldje achter mijn huis in het Broek altijd gevoetbald. Fanatiek werd er gespeeld op het veld vol met kuilen en gaten. Je eer stond altijd op het spel, al ging het verder natuurlijk nergens om. Maar wat kon je kwaad worden als je moeder je voor het eten binnenriep of nog erger, dat ze meldde dat het bedtijd was. Altijd was dat op een cruciaal moment in de wedstrijd en kon je niet gemist worden. Mijn moeder was een hartelijke, lieve vrouw, maar ook duidelijk in haar regels. Wat ik ook probeerde om een verlenging af te dwingen, het lukte me zelden. Sterker nog, hoe harder ik schreeuwde en eiste dat ik nog even moest blijven voetballen, hoe kleiner de kans werd dat ze wat coulanter zou worden.

Dat is precies wat er ook woensdag gaat gebeuren. Natuurlijk zal Guram de steun van het publiek waarderen, maar een basisplaats zal hij er niet mee terug krijgen. Integendeel, de kans daarop zal er alleen maar kleiner door worden. Hoe harder er geschreeuwd wordt dat iets moet, des te kleiner is de mogelijkheid dat het ook daadwerkelijk zal gebeuren. Dat was zo bij mijn moeder en dat is zeker zo bij voetbaltrainers. Door stug vast te houden aan de eigen ideeën laten ze zien dat ze niet zwichten voor druk van buitenaf, hoe terecht die misschien ook is. Trots speelt daarbij een grote rol. De kans bestaat dus dat Maas nu niet meer overweegt Kashia op te stellen, terwijl hij dat misschien wel in gedachten had. Aan de andere kant moet ook gezegd worden dat vasthoudendheid en geloof in eigen kunnen ook eigenschappen zijn die het verschil kunnen maken tussen een goede en een slechte trainer. 

De applausminuut voor Kashia zal dus niet het gewenste effect bij Maas opleveren. Hij zal vasthouden aan zijn huidige centrale duo. En daar is wat voor te zeggen. Die jongens doen het best goed. Verdedigend doen ze in elk geval niet onder voor Guram. Geen reden dus om mee te klappen, toch?

Wel degelijk zal ik woensdag meeklappen. Ook ik zie hem liever in de basis. Zijn leiderscapaciteiten worden duidelijk gemist en zijn coachende kwaliteiten betekenen een meerwaarde voor de tieners in het elftal. Maar daarnaast, of misschien wel in de eerste plaats, klap ik voor de mens  Guram Kashia. Ik kan me, misschien op Theo Bos na, geen voetballer bij Vitesse herinneren die zo uitgesproken zijn ziel en zaligheid aan de club verbond. Een persoonlijkheid die mensen verbindt en saamhorigheid kweekt. Dat is wat we nodig hebben bij Vitesse. Dat is wat het voetbal nodig heeft.

Sterker nog: onze huidige maatschappij heeft juist nu dringend behoefte aan dit soort mensen. En die horen in de schijnwerpers te staan. In dit geval op het veld dus!


maandag 11 januari 2016

Krediet

De kogel is door de kerk. Wat door velen al vermoed werd, is vanmorgen bevestigd: Rob Maas blijft onze hoofdtrainer, in ieder geval tot het einde van het seizoen. Vitesse heeft hiermee snel duidelijkheid gegeven over hoe zij op korte termijn de lijnen wil uitzetten. Een goede zaak.

Eigenlijk was het niet echt onverwacht dat Peter Bosz ons ging verlaten. Iedereen in de voetbalwereld weet dat als je succes hebt er ook belangstelling komt. Alleen de vaart waarmee deze transfer tot stand kwam is verbazingwekkend. Verbazingwekkend vooral doordat er maar weinig informatie gelekt is. Want dat deze overgang wel even wat bedenktijd heeft gekost, mogen we toch wel aannemen. Was dit nu de droomtransfer waar Bosz op gehoopt had? Is, met alle respect, Macabi Tel Aviv zo’n stap vooruit? Het moeten toch vooral de overtuigende woorden van Jordi Cruijff en het leuke salaris zijn geweest, die de doorslag hebben gegeven. Over dat laatste was Bosz trouwens opvallend eerlijk.

Toch snap ik het niet. Geld kan nog zo aantrekkelijk zijn, je reputatie als trainer zal er met deze
overgang niet geweldig op vooruit gaan. Bosz ambieert een grote club. En echt grote clubs vind je niet in kleine competities. Daarnaast zou ik in deze tijd zelfs niet voor een grote zak met geld in een wespennest gaan zitten. Daarvoor is mijn leven me te dierbaar. Maar goed, ieder maakt zo zijn overwegingen en ik gun Peter een geweldige tijd daar en hopelijk ooit nog eens een echt grote club.
We gaan dus verder met Rob Maas. Wat mij betreft een prima keuze. Want belangrijker dan de persoon van de trainer is zijn visie. En de visie van Rob Maas is die van Peter Bosz en dus die van Vitesse. De club laat met deze keuze zien dat die visie nu belangrijker is dan het aantrekken van een aansprekende naam. En zo hoort het wat mij betreft ook te zijn. Als club sta je voor een bepaalde spelwijze en iedereen binnen de organisatie zal zich daaraan ondergeschikt moeten maken. Barcelona zal nooit een trainer aanstellen die het anders zou willen doen. De visie is heilig. Zo hoort het! Chapeau!

Tot aan de zomer mag de voormalig assistent dus laten zien of hij capabel is om Bosz op te volgen. Maar behalve visie had Bosz ook een enorme uitstraling. Visie en persoonlijkheid zijn de belangrijkste eigenschappen die een trainer moet bezitten Maas heeft al direct aangegeven dat hij in principe niets verandert aan de wijze van spelen. Of hij ook voldoende persoonlijkheid heeft, zullen we de komende tijd merken. Ik ga dus nog niet openlijk speculeren over de invulling van de trainersstaf na dit seizoen. Voorlopig heeft Maas voldoende krediet.

Maar dat kan snel veranderen. Dat zie je aan onze aanvoerder. Onomstreden was zijn positie in het elftal. De man die verreweg het meeste krediet had binnen het team en binnen de club. Maar kredietwaardigheid stelt in het voetbal nog minder voor dan in de financiële wereld. En dat zegt wat.
Niets ten nadele van Kruiswijk en van der Werff - Vitesse heeft samen met Guram, gelukkig drie fantastische centrale verdedigers, die misschien voetballend even waardevol zijn - maar Kashia hoort in het elftal. Hij is de spil, de motivator, het gezicht, de mentor en de onbetwiste leider. Een persoonlijkheid die het bindmiddel is van het team en een boegbeeld van de club. Een man die daardoor niet alleen buiten, maar ook in het veld een absolute meerwaarde heeft.


Ik denk dan ook dat de kredietwaardigheid van Maas bij de supporters al flink zal devalueren als hij zaterdag niet de enige echte aanvoerder opstelt.