‘Vitesse is weer Hollywood aan de Rijn’ kopte
het NRC begin februari van dit jaar. De betreffende journalist zag het al weer
helemaal voor zich: onrust en geruzie in Arnhem. Altijd leuk! De mislukte
transfers tijdens de winterstop en het daaropvolgende puntverlies was voor hem
voldoende reden om het oude cliché maar weer eens uit de mottenballen te halen.
Te snel, zo zou blijken. De rust keerde snel terug en ook de bijnaam verdween
weer uit het vizier.
Dat de bijnaam Hollywood aan de Rijn niet
perse negatief hoeft te zijn, maakte Erwin Kasakowski vorige zomer duidelijk.
Hij zag juist de glitter en glamour voor zich die in de naam verborgen zou
zitten. Hij zag het aura van een succesvolle club. Vitesse zou dezelfde
uitstraling moeten krijgen als bijna bijnaamgenoot FC Hollywood, Bayern
München. Een club met een geweldige uitstraling, die tot ver over de
landsgrenzen gaat.
Grappig is dat de lading die de journalisten eraan geven precies het tegengestelde is van wat de voormalig directeur bedoelde. En frappant bovendien dat de achterban helemaal niets met die naam heeft. Als we al een bijnaam willen, dan toch liever Barcelona en el Rin of Manchester upon Rhine. Maar zover is het nog niet, helaas.
Grappig is dat de lading die de journalisten eraan geven precies het tegengestelde is van wat de voormalig directeur bedoelde. En frappant bovendien dat de achterban helemaal niets met die naam heeft. Als we al een bijnaam willen, dan toch liever Barcelona en el Rin of Manchester upon Rhine. Maar zover is het nog niet, helaas.
Toch kunnen we niet ontkennen dat er vroeger
altijd reuring was in Arnhem. Geruzie over geld, gerotzooi met spelers, rechtszaken,
paniekaankopen en ga zo maar door, zorgden ervoor dat heel Nederland zich zat
te verkneukelen bij de kolderieke komedies en tragedies die zich in Arnhem
afspeelden. Er gonsden altijd geruchten en halve waarheden rond de Slenk en het
Gelredome, in Rheden en in Gendt. Een geheim was iets wat je deelde met
iedereen en vooral ook met de pers. Roddels werden als feiten verkocht en gingen
in no-time hun eigen leven leiden. Sommige geruchten waren zo snel dat ze zelfs
zichzelf inhaalden. De vrouw van de materiaalman was al zwanger voordat ze
bevrucht was. Bij wijze van spreken dan.
Hoe anders is het nu. Je hoort niks, je ziet
niks. Op alle sportredacties is de redacteur die met Vitesse belast is met
verlof gestuurd. Er valt in Arnhem niks te halen. Het enige wat ze nog kunnen
doen is van de wedstrijd en de trainingen verslag doen en voorspelbare
interviews afnemen. Op het forum van de website van de supportersvereniging,
waar iedereen zich een paar jaar geleden rond deze tijd nog een ongeluk F5-de
(op de F5-knop drukken om de pagina te verversen), hangt nu een serene rust. Er
sijpelt geen enkel gerucht door, geen naam wordt genoemd. Een enkele
grappenmaker oppert dat hij die-of-die in de stad heeft gezien, maar daar wordt
al snel doorheen geprikt. De betreffende pagina wordt nu gevuld met forumleden
die elkaar vliegen afvangen met een hoop onzin. Puur uit verveling en
ongenoegen. Het is misschien wel lekker rustig geworden bij de club, maar het
is toch wel een beetje saai. Niet?
Berichtgeving vanuit de club zelf is een
zeldzaamheid. De officiële website is niet wat je noemt een nieuwsbron. Hij staat
nog wel bij mijn favorieten/bladwijzers, maar ik kijk er zelden op. Het nieuws
op de site heeft hetzelfde actualiteitsgehalte als de leesmap in de wachtkamer
van de dokter. Als er al nieuws is, dan zie je dat als eerste bij Vitesse Inside
of bij .org. Daar worden ook de geruchten, altijd keurig tussen
aanhalingstekens, gemeld. Worden? Werden! Geruchten zijn er nauwelijks meer. De
nieuwe kantoren op Papendal zijn als de Bank of England hermetisch gesloten. Er
komt niets meer uit. Zelfs niet een keurig berichtje waarin teammanager Wim
Jansen bedankt wordt voor twintig jaar trouwe (onbetaalde) dienst en de reden
waarom hij van de club moest vertrekken.
Ik ben blij met het feit dat er rust heerst
bij de club. Dat er steeds minder over de bijzaken wordt gesproken, die een
negatief beeld opleveren. Ik vind het goed dat niet elke informatie naar buiten
lekt en misbruikt kan worden door iedereen die er mooi weer mee wil spelen. Maar
ik mis wel openheid vanuit de club. Ik mis actuele berichtgeving. Ik mis
communicatie met de massa. Ik mis nieuwtjes, ik mis een beetje sjeu. Misschien
mis ik toch wel een beetje Hollywood.