Over de schrijver

Mijn foto
is columnist bij Vitesse Inside. De artikelen van dit blog verschijnen ook daar. Contact: plusvite1892@gmail.com Facebook: www.facebook.com/plus.vite.39

donderdag 25 april 2013

Ziek


Na een nederlaag kun je behoorlijk ziek zijn en je zorgen maken. En ziek was ik zondag na de wedstrijd wel een beetje. Trouwens, die week ervoor ook al. Het als na het ontwaken uit een mooie droom, de werkelijkheid is dan weer even hard en soms ook weinig aantrekkelijk.

Natuurlijk hadden we zondag een excuus. Als je twee toppers niet meedoen, kun je gerust zeggen dat je elftal bepaald niet op volle sterkte kon aantreden. Een aderlating is ook zo’n mooie uitdrukking. En hoewel hem zondag niet al te veel te verwijten viel, was Piet waarschijnlijk in zijn hoofd meer bezig met de kleur van het behang in de babykamer, dan met voetbal. En neem het hem eens kwalijk.

Nee, de nederlaag is eigenlijk heel begrijpelijk. We moeten er ook maar niet al te lang mee bezig zijn. We moeten misschien wel in alle nuchterheid constateren dat een kampioenschap en misschien zelfs ook wel het behalen van de voorronde van de Champions League, eigenlijk nog te vroeg komt. Het voetbal van dit seizoen was eerder effectief dan goed. Maar goed, er zijn nog drie rondes te spelen en de bal schijnt nog steeds rond te zijn.

Ziek hoeven we er dus niet van te zijn, maar ongerust mogen we ons wel een beetje maken. En eigenlijk niet over het eerste elftal. Want hoewel het waarschijnlijk is dat een aantal jongens het hogerop zullen gaan zoeken, met het geld dat dat zal opleveren zal ook wel weer wat aangeschaft kunnen worden.
Waar ik me wel wat zorgen over maak is de doorstroming. Hoeveel jongens uit de beloften hebben dit jaar hun opwachting gemaakt in het eerste? Hoeveel tijd hebben de talenten gekregen om even te proeven aan het echte werk. Hoelang moeten ze in de wachtkamer blijven? Jongens als Wimilio Vink en Brahim Darri, die toch als zeer talentvol worden gekwalificeerd, hebben dit seizoen maar weinig kunnen laten zien.

Misschien vindt de technische staf dat alles in het teken moet staan van het hier en nu, of misschien achten ze de aanwezige talenten niet van het kaliber waarbij speeltijd gerechtvaardigd is. Dat laatste zou je bijna denken als je kijkt naar de resultaten van de beloften het afgelopen jaar. Daar waar je gezien de investeringen in de technische en medische staf en in een nieuwe trainingsaccomodatie ook een toename van het jonge talent zou verwachten, blijft dat toch wel wat achter. Of is het schijn? Misschien wordt er achter de schermen intensiever gespeurd naar potentiële toppers dan wij vermoeden en laat het talent nog even op zich wachten, net als de lente dit jaar.

Als het dan net zo explosief ontluikt als de bloemetjes en de blaadjes, dan staat er ons toch nog een mooie tijd te wachten. En er gloort al wel hoop aan de horizon, gelet op de resultaten van sommige jongere teams. Onder 15, onder 17 en onder 19 draaien dit jaar al een heel aardig seizoen. En we mogen ervan uit gaan dat door die goede faciliteiten en perspectieven bij Vitesse, veel vaders en andere zaakwaarnemers van jonge talenten ook vaker Arnhem zullen verkiezen boven Amsterdam, Rotterdam of Eindhoven. Maar dan zal ook de doorstroming naar het eerste elftal wat beter zichtbaar moeten zijn. Want daar gaat het hen tenslotte om: de top bereiken.

Mocht het lukken om van Vitesse weer een kweekvijver van talent te maken, dan komen zulke momenten als afgelopen zondag nog maar weinig voor. We zijn dan niet meer zo vaak ziek. Nee, integendeel, we zijn dan gewoon beter.

donderdag 11 april 2013

Onzichtbaar


Op Monnikenhuize was het al zo. In het Gelredome is het niet anders. Zelfs nú is het elke wedstrijd raak. Het maakt niet uit wat er op het veld gebeurt, er is altijd wel een kapstok voor het onmiskenbare Arnhemse gekanker. Iets is niet goed of het deugt niet. En iedereen kan het dan ontgelden. Maar misschien is het niet typisch Arnhems, maar hoort het bij het voetbal en het type mens dat er graag naar toe gaat.

Vroeger op DD aan de Rozendaalseweg waren het vooral wat oudere mannen die er zich aanbezondigden. Nu juist de wat jongere. Maar dat kan perspectivisch bedrog zijn; ik ben er zelf natuurlijk ook niet jonger op geworden. Feit blijft, dat om mij heen op Zuid, er aardig wat gekankerd wordt. Vaak is er een specifieke zondebok. Matthew Amoah heeft het lange tijd moeten ontgelden. Vorig seizoen was het Alexander Büttner, nu vooral onze Japanse spelers. Zelfs als Havenaar scoort klinkt het smalend: "Ja, als hij die gemist had, had ie meteen zijn koffers kunnen pakken!"
Als je het eenmaal verbruid hebt, komt het blijkbaar nooit meer goed. Zelfs als je naar Manchester United wordt getransfereerd of 29 keer het doel weet te vinden. Geloof het of niet, zelfs Bony ontkomt niet aan de ongepolijste kritiek van de trouwe meute. En misschien ook wel een beetje terecht. Onze spits sjokt en rommelt regelmatig maar wat, van zijn geroemde balvastheid is vaak geen sprake.Maar ja, als je er zoveel inschiet, wat zeur je dan. En bovendien, op iedereen is wel wat aan te merken, toch?

Misschien moeten we onze blik eens richten op de voetballers over wie we zelden of nooit iets opmerken. Spelers waar de pers ook nog eens aan voorbij gaat, die zelden in de spotlights staan. Waarom is dat zo? Wat is er met hen aan de hand? Ofligt het antwoord voor de hand?
Want meestal zijn het jongens die goed hun werk doen, gedisciplineerd hun taken uitvoeren en zelden fouten maken. Spelers, vaak verdedigend ingesteld, die in dienst van het elftal spelen en zelden betrapt kunnen worden op spectaculaire acties ofoogstrelende voetbewegingen. Nuttig maar saai, zou je kunnen zeggen.

Bij Vitesse loopt er ook zo'n voetballer rond, die dit seizoen ogenschijnlijk weinig opvalten waar maar zelden over gesproken wordt. Een nuttige speler, meer niet, lijkt het, behalve als je eens goed naar hem kijkt. Misschien gaat dan, net als bij mij, je hart sneller kloppen. Tenminste als je een liefhebber bent.

Laat ik wel eerlijk zijn, ook ik heb vorig seizoen Jan-Arie van der Heijde, laat ik het netjes zeggen, een terugkeer naar WillemII gewenst. Wat was ik blij met de terugkeer van Theo op zijn positie. Maar dit seizoen geniet ik in toenemende mate van het verfijnde voetenwerk, het voetbalgochme en inzicht van de voormalig Ajaciet. Aan het begin van de competitie liet hij verdedigend nog wel eens een steekje vallen, maar wat is deze jongen gegroeid op zijn nieuwe plek in het elftal. En knap ook hoe hij zijn gebrek aan snelheid steeds beter compenseert met zijn voetbalintelligentie. En dat laatste onderscheidt hem van de meeste Nederlandseverdedigers. Er lopen er maar weinig rond op zijn positie, die problemen voetballend kunnen oplossen en bovendien in de opbouw een meerwaarde zijn. Indien er naast hem een meedogenloze mandekker staat en hij geflankeerd wordt door snelle backs, is hij veruit de beste verdediger die er op de Nederlandsevelden rondloopt. Het zou mij dan ook niet verbazen als Louis van Gaal dat voor de WK van 2014 eveneens inziet.