Onzichtbaar

Op Monnikenhuize was het al zo. In het Gelredome is het niet anders. Zelfs nú is het elke wedstrijd raak. Het maakt niet uit wat er op het veld gebeurt, er is altijd wel een kapstok voor het onmiskenbare Arnhemse gekanker. Iets is niet goed of het deugt niet. En iedereen kan het dan ontgelden. Maar misschien is het niet typisch Arnhems, maar hoort het bij het voetbal en het type mens dat er graag naar toe gaat.

Vroeger op DD aan de Rozendaalseweg waren het vooral wat oudere mannen die er zich aanbezondigden. Nu juist de wat jongere. Maar dat kan perspectivisch bedrog zijn; ik ben er zelf natuurlijk ook niet jonger op geworden. Feit blijft, dat om mij heen op Zuid, er aardig wat gekankerd wordt. Vaak is er een specifieke zondebok. Matthew Amoah heeft het lange tijd moeten ontgelden. Vorig seizoen was het Alexander Büttner, nu vooral onze Japanse spelers. Zelfs als Havenaar scoort klinkt het smalend: "Ja, als hij die gemist had, had ie meteen zijn koffers kunnen pakken!"

Als je het eenmaal verbruid hebt, komt het blijkbaar nooit meer goed. Zelfs als je naar Manchester United wordt getransfereerd of 29 keer het doel weet te vinden. Geloof het of niet, zelfs Bony ontkomt niet aan de ongepolijste kritiek van de trouwe meute. En misschien ook wel een beetje terecht. Onze spits sjokt en rommelt regelmatig maar wat, van zijn geroemde balvastheid is vaak geen sprake.Maar ja, als je er zoveel inschiet, wat zeur je dan. En bovendien, op iedereen is wel wat aan te merken, toch?

Misschien moeten we onze blik eens richten op de voetballers over wie we zelden of nooit iets opmerken. Spelers waar de pers ook nog eens aan voorbij gaat, die zelden in de spotlights staan. Waarom is dat zo? Wat is er met hen aan de hand? Ofligt het antwoord voor de hand?

Want meestal zijn het jongens die goed hun werk doen, gedisciplineerd hun taken uitvoeren en zelden fouten maken. Spelers, vaak verdedigend ingesteld, die in dienst van het elftal spelen en zelden betrapt kunnen worden op spectaculaire acties ofoogstrelende voetbewegingen. Nuttig maar saai, zou je kunnen zeggen.

Bij Vitesse loopt er ook zo'n voetballer rond, die dit seizoen ogenschijnlijk weinig opvalten waar maar zelden over gesproken wordt. Een nuttige speler, meer niet, lijkt het, behalve als je eens goed naar hem kijkt. Misschien gaat dan, net als bij mij, je hart sneller kloppen. Tenminste als je een liefhebber bent.

Laat ik wel eerlijk zijn, ook ik heb vorig seizoen Jan-Arie van der Heijde, laat ik het netjes zeggen, een terugkeer naar WillemII gewenst. Wat was ik blij met de terugkeer van Theo op zijn positie. Maar dit seizoen geniet ik in toenemende mate van het verfijnde voetenwerk, het voetbalgochme en inzicht van de voormalig Ajaciet. Aan het begin van de competitie liet hij verdedigend nog wel eens een steekje vallen, maar wat is deze jongen gegroeid op zijn nieuwe plek in het elftal. En knap ook hoe hij zijn gebrek aan snelheid steeds beter compenseert met zijn voetbalintelligentie. En dat laatste onderscheidt hem van de meeste Nederlandseverdedigers. Er lopen er maar weinig rond op zijn positie, die problemen voetballend kunnen oplossen en bovendien in de opbouw een meerwaarde zijn. Indien er naast hem een meedogenloze mandekker staat en hij geflankeerd wordt door snelle backs, is hij veruit de beste verdediger die er op de Nederlandsevelden rondloopt. Het zou mij dan ook niet verbazen als Louis van Gaal dat voor de WK van 2014 eveneens inziet.