Voorbeeld

Deze week deed hij het weer. En het was niet bepaald de eerste keer dat hij dat deed. Het zal ondertussen iedereen wel opgevallen zijn. Hij doet het voor de camera, maar ook de schrijvende pers heeft het opgetekend: Marco van Ginkel kan goed relativeren. Hij kan zijn eigen prestaties en die van de club, in perspectief zetten. Hij weet hoe betrekkelijk alles in het voetbalwereldje is en weet dat ook nog eens goed te verwoorden. Het is opmerkelijk hoe deze twintigjarige omgaat met zijn succes, maar ook hoe hij zich manifesteert  in de media.

Bij veel jonge talenten die even boven het maaiveld uitsteken druipt de gekunsteldheid eraf. Jongens die door hun club aan een mediatraining zijn onderworpen en met name voor de camera vervallen in voetbalclichés.

Vooral geen dingen zeggen die de pers tegen je zou kunnen gaan gebruiken. Vooral niet te enthousiast zijn

over je eigen prestaties. En zeker nooit de club of je medespelers publiekelijk afvallen. Het wordt ze allemaal aangeleerd en ergens is dat ook wel begrijpelijk. Het voetbalwereldje is hard en je wordt meedogenloos neergesabeld als je iets te ondoordacht zegt. Hoe mooi is het dan om te zien hoe onbevangen, rustig, maar ook zelfbewust en authentiek Vitesses grootste talent voor de camera acteert.

Die zelfbewustheid en zijn relativeringsvermogen blijken ook uit zijn toekomstvisie. Waar andere talenten, zoals Royston Drente, al vroeg een keus maken voor het grote geld of zich door hun makelaar laten wijsmaken dat een overgang naar het buitenland beter is voor hun carrière, zoals vorig jaar Ouasim Buoy, het grote talent uit de A1 van Ajax, die een contract tekende bij Juventus, houdt van Ginkel er een andere visie op na. Zoals elke agrariër in Scherpenzeel weet dat je zaailingen niet te vroeg moet verpoten, zo weet men in huize van Ginkel  in diezelfde plaats, dat een te snelle overgang naar een grote club bepaald niet altijd succesvol is. Als de grond goed is en het potje niet te klein, mag het plantje best nog even doorgroeien voor het in de verkoop gaat, lijkt de gedachte.

Die nuchtere, maar ook verstandige kijk van van Ginkel en zijn raadgevers zou een voorbeeld voor anderen moeten zijn. En daarbij doel ik niet alleen op zijn voetballende leeftijdgenoten.
Nee, het geldt ook voor ons,  supporters. Ook wij moeten ons niet laten gek maken door het huidige succes en de stand op de ranglijst. Het feit dat het hosanna gaat met de club, zowel in sportief opzicht als in uitstraling, mag geen aanleiding zijn om te hoge verwachtingen te hebben of hoge eisen te stellen. We moeten ons realiseren dat we van ver komen en dat we de huidige status vooral moeten koesteren. Het heeft geen zin om eenmalig een topprestatie te leveren en daarna, net als AZ en Twente, weer weg te zakken in de middenmoot of erger. Laten we ons vooral richten op een langer verblijf in de hoogste regionen van het vaderlandse voetbal, zorgen dat het fundament goed is. Een vierde plaats dit seizoen zou al fantastisch zijn en een goed opstapje naar het uiteindelijke doel: het landskampioenschap. Wat mij betreft zijn we daar nog niet aan toe. Bovendien, als je vanuit het niets een hoogtepunt bereikt, kun je er niet van genieten. Als je ernaar toe leeft geeft het veel meer voldoening, toch? Dus, alles op zijn tijd.
Wat dat betreft geeft Marco ons  het goede voorbeeld: als je gewoon met de beide benen op de grond blijft staan, kun je nooit zwaar vallen.