Triest

Wat was het vorige week donderdag een trieste bedoening. En dan heb ik het niet over het afscheid van Theo Bos. Nee, dat was, hoe raar dat ook mag klinken, een prachtige vertoning. Zoveel warmte, zoveel respect, zoveel saamhorigheid. Iedereen, overal in Nederland, was onder de indruk van de wijze waarop in Arnhem afscheid genomen werd van één van de weinige echte clubmensen die onze voetbalwereld rijk was. Ook die vrijdag ervoor, tijdens de wedstrijd tegen Utrecht, was de stemming in het Gelredome van een buitengewoon bijzondere aard. Het geel-zwarte gevoel heeft daardoor weer even een flinke boost gehad.

Nee, ik bedoel het onsmakelijke einde van die indrukwekkende donderdagavond. Een avond waarop de Vitesse-kern na de plechtigheid in gepaste stemming bij elkaar zou moeten zijn in het supportershome. Waar ze dit bijzondere moment in gezamenlijkheid en met veel respect konden laten bezinken.

Bij de meesten zal dat ook zo geweest zijn, maar blijkbaar zijn er 'supporters'  die er een andere mores op na houden. Die het nodig vinden om juist op deze avond meningsverschillen verbaal en fysiek te moeten uitvechten. En tot overmaat van ramp daarbij ook nog een vredestichter en gerespecteerd supportersbegeleider menen te moeten molesteren. Triest! In en in triest!

Maar goed dat de landelijke pers hier niet gretig bovenop is gedoken. Zelfs de Telegraaf deed het af als een incident. Als zij daar anders mee om waren gegaan, dan was al het respect en de positieve uitstraling die de club door dit ‘evenement’ heeft gekregen, in één klap teniet zijn gedaan.

Maar laten we het zelf ook maar afdoen als een uiterst triest incident dat veroorzaakt is door een zieke geest. Laten we het niet groter maken dan het is. Maar misschien is het wel even tijd om stil te staan bij al die mensen die ervoor zorgen dat wij met alle comfort en in alle veiligheid wedstrijden van ons cluppie kunnen bijwonen. De politieman, de steward, de parkeer- en verkeerswachter, de EHBO-er, de horecamedewerker, de buschauffeur…, ze zijn er allemaal om ons een genoeglijk avondje of middagje te bezorgen. Sommige als vrijwilliger, andere tegen een geringe vergoeding, maar ook diegene die er zijn boterham mee verdient hoopt dat alles prettig verloopt en iedereen het naar zijn zin heeft. Zeer velen van hen doen dat ook omdat ze zelf een geel-swert-hert hebben en zich daardoor ook sterk betrokken voelen bij alles wat er gebeurt bij de club.

Dan is het triest te moeten constateren dat zij vaak middelpunt van spot zijn. En niet alleen dat, ook meer dan eens heb ik supporters zien ageren tegen stewards die hen aanspraken op hun gedrag. Roken op de tribune, voorwerpen op het veld gooien, stoeltjes kapot trappen, we kennen dit soort uitwassen allemaal wel. Agressieve opmerkingen, grote bekken, soms zelfs fysiek geweld tegen mensen die dat niet verdienen. En waarom? Omdat ze zich niet willen houden aan een aantal regels, die het voor ons allen aangenamer moeten maken. Omdat ze ‘stoer’ willen doen of geen gezichtsverlies willen lijden bij hun net zo ‘stoere’ vriendjes. Dit volk snapt niet dat mensen die zorg willen dragen voor ons aller welbevinden geen grote mond verdienen, maar ons respect.

Ik wil hier nu geen moralistisch pleidooi houden om die ongenuanceerde idioten tot de orde te roepen, dat heeft geen enkele zin. Maar het zou wel een bijdrage aan een betere sfeer kunnen leveren en als voorbeeld kunnen dienen, als de andere supporters zo af en toe een blijk van waardering zouden geven aan de vrouwen en mannen die zich dienstbaar opstellen. Je hoeft niet meteen met een bos bloemen of een doos chocola aan te komen bij de volgende thuiswedstrijd, maar een bedankje na de wedstrijd, een groet bij aanvang en zo af en toe een compliment kan ze al een goed gevoel geven, een gevoel gewaardeerd te worden. Dat verdienen ze. U zou dat toch ook op prijs stellen, of niet?