Gazproud?

Menig supporter heeft er naar uitgekeken: een nieuwe shirtsponsor. Ondanks de schoonheid van het pure Vitesse-tricot is het voor hen een doorn in het oog dat op het shirt de naam van een financiële weldoener ontbreekt. Elke zichzelf respecterende voetbalclub heeft namelijk een naam of logo breeduit op de borst. Het liefst natuurlijk een aansprekende naam, die goed past bij een voetbalclub. Biermerken zouden het uiteraard goed doen, maar in tegenstelling tot de Premier League zijn deze productnamen in onze Eredivisie verboden. Automerken doen het ook altijd goed. Een shirt met Opel of Mazda past natuurlijk wel bij stoere voetballers, hoewel....

Het vreemde is echter, dat het de voetbalsupporter eigenlijk weinig lijkt uit te maken wat er op het shirt van zijn favoriete club staat, als het maar het nieuwste shirt is. Brave huisvaders vinden het blijkbaar niet erg om gezien te worden in een tenue waar met grote letters Aegon, Sunweb, Beaphar of Mandemakers Keukens op gedrukt staat. Maakt het ze echt niet uit? Ik geloof het niet, hoewel het misschien toch wel discutabel wordt als Pampers of nog erger Libresse het shirt tooit. Er zijn grenzen.

Maar toch blijft het vreemd. Voor een shirtje met tekstopdruk betaalt de supporter grif € 79. Hij loopt daarbij tevens gratis reclame te maken voor het bedrijf in kwestie. Ikzelf ben zo'n snob die het vertikt om kleding te dragen waar ook maar het geringste merkherkenningsteken op zichtbaar is. Voor mij dus geen sweatshirts met grote letters Gaastra, Scapa of G-Star erop. Zelfs polo'tjes of t-shirts van Ralph Lauren of  Tommy Hilfinger met een minuscuul logo'tje vind je niet in mijn kledingkast. Ik vertik het om onbetaald reclame te lopen maken voor die grootverdieners. Voor mij dus ook geen Vitesseshirt met opdruk.

Niet iedereen heeft daar problemen mee. Er zijn genoeg supporters die zonder moeite zo'n shirtje aantrekken. Clubliefde overwint alles. Toch is het wel een bijzonder verschijnsel: je draagt een shirt van je favoriete club, in ons geval dat prachtige geel-zwarte streepje en daar staat dan iets op waar je niets mee hebt, niets bij voelt of zelfs een hekel aan hebt. Ik zou me in deze tijd dood ergeren als er de naam van een bank op zou staan. Ik zou daar niet trots op zijn. Maar ja, het levert mijn clupje misschien wel een aardige duit op. En daar zal het wel om gaan. Het is niet anders in dit wereldje.

Hoe mooi zou het zijn als je behalve trots op je clubkleuren, trots op die opdruk kan zijn. Dat die opdruk uitstraling geeft aan je club, het een meerwaarde geeft die niet in geld is uit te drukken. Toen Barcelona voor het eerst dat prachtige shirt liet bedrukken (los van verwijzingen naar de club) was dat met de tekst Unicef. De club betaalde (!) daarvoor anderhalf miljoen per jaar aan deze organisatie. Op deze wijze benadrukte Barcelona zijn maatschappelijke betrokkenheid. De slogan "Barça, més que un club", meer dan een club, werd dan ook terecht gevoerd.

Ook ons Ernems trots heeft in de tijd dat het geen sponsor kon krijgen, zo'n vergelijkbaar initiatief getoond. 'Spieren voor spieren' heeft hier een behoorlijk deel van zijn naamsbekendheid aan te danken. Ik vind dit wel mooi. Voor mij is Vitesse ook meer dan een club.

Ik besef dat het echter ondenkbaar is dat voetbalclubs in deze tijd grote sponsorcontracten laten schieten. Zelfs Barcelona kan dat niet. Het is dan ook vanzelfsprekend dat ook in Arnhem de euro's, dollars of roebels binnengehaald worden. Toch hoop ik dat de nieuwe sponsor er één is waar wij als supporters ons enigszins mee kunnen identificeren. Een sponsor die iets uitstraalt wat past bij de club. Als er dan ook nog een plekje op het shirt gereserveerd wordt waarmee de club zijn maatschappelijke betrokkenheid laat blijken, zou zelfs ik het met trots dragen.