Goede voornemens

Stoppen met roken, gezonder eten, meer bewegen, wat vaker je moeder bellen. Het nieuwe jaar beginnen zit vol met de beste bedoelingen, die we meestal maar slecht kunnen volhouden. Toch is er altijd de intentie om het dit keer anders, beter te gaan doen. De wil is er wel, maar hoe sterk ben je?

Ook ik heb dit jaar goede voornemens. De wereld lijkt een snelkookpan en loopt over van angsten en negativiteit. Het blijkt moeilijk om positief te blijven en de mooie kanten te blijven zien. We focussen ons vaak op de dingen die niet goed gaan en vergeten dat er nog zo veel goeds gebeurt.

Natuurlijk is er nog heel wat te verbeteren en gaan er dingen mis in ons land. Maar kijk je eens goed om je heen, dan kun je toch alleen maar constateren dat we in een fantastisch land wonen. Soms vergeten we dat en zien alleen de excessen.

Laatst las ik een mooi voorbeeld van hoe wij naar de wereld kijken. Een professor gaf zijn studenten

een wit A4-tje met enkel een zwarte stip erop. Hij vroeg zijn studenten om op te schrijven wat ze zagen. Na een tijdje las hij hun antwoorden op: een stip, een zwarte vlek, een donker rondje. Een enkeling zag er zelfs een schaap in, een zwart schaap uiteraard. Hij keek zijn studenten daarna wat uitdagend aan en zei: “Het is opvallend dat niemand van jullie het grote witte vel noemt.”

Tot de winterstop zag ik ook vooral die zwarte stip bij Vitesse, wat er allemaal mis was. En natuurlijk zijn er heel wat verbeterpunten te benoemen. Maar eigenlijk deed ik  -en velen met mij-  wat die studenten ook deden: het uitvergroten van details. Natuurlijk balen we van slechte prestaties, onnodige nederlagen, domme fouten en noem maar op. We willen meedoen met de (sub)top, daar gaan we voor, toch? Maar we moeten wel reëel blijven. Vitesse is potentieel gezien hoogstens een subtopper. Toppers worden in eerste instantie gemaakt met geld. En we mogen in Arnhem blij zijn dat de financiële huishouding na jaren van malaise weer een beetje op orde is. Dus zullen we de ambities wel moeten aanpassen aan die realiteit.

Maar laten we nu in 2017 eens  door een positieve bril kijken naar ons cluppie. Er staat een goede organisatie, waar na jaren van onrust stabiliteit heerst. Er staat een prachtige accommodatie, met alle voorzieningen om spelers goed te begeleiden. De jeugdopleiding staat als een huis, talenten krijgen een kans. Er is gewerkt aan een duidelijk Arnhems gezicht, met clubmensen, die een band hebben met Vitesse. Het meest zichtbaar is dat natuurlijk op het veld met de terugkeer van ‘eigen jongens’ als van Wolfswinkel, Tighadouini en nu Büttner. Maar ook de trainersstaf bestaat uit clubmensen: Sturing, van der Gouw, van der Schaaf, Janssen, Hofs, Krol, Cornelissen, Jansen en Ax. Zelfs op het bestuurlijk vlak zitten echte clubmensen zoals oudgedienden Snellenburg en Guyt. En Arnhemse jongens als Roetert en Breeman. Zij zijn in de eerste plaats zelfs misschien nog wel meer supporter dan bestuurder. Nee, het zit wel goed met ons cluppie.

Dus daarom, laten we het jaar goed beginnen en vooral onze zegeningen tellen. Vooral kijken naar wat er goed is en positiviteit uitstralen. Je krijgt wat je geeft, is de uitdrukking. De 3-1 tegen Twente is een mooie start.