Puntje

Wat een wedstrijd was dat afgelopen zondag. Wat een passie, wat een inzet. Het is lang geleden dat ik op het puntje van mijn stoel heb gezeten bij het voetbal. Lang geleden ook dat ik twee keer drie kwartier niet op mijn mobiel heb gekeken.

Ik heb het natuurlijk over Feijenoord-PSV. De wedstrijd waar zowel in Rotterdam als in Eindhoven, maar ook in Amsterdam vol verwachting naar uitgekeken werd. Dit was één van de wedstrijden die aan het eind van de competitie beslissend zou kunnen zijn. Tenminste, volgens journalisten, commentatoren en andere ‘kenners’. Ik denk altijd dat elke wedstrijd meetelt, maar dat is blijkbaar wat simpel gedacht.

Eerst moesten we ons door het voorprogramma heen worstelen. Omdat het resultaat na twee dramatische thuisnederlagen nu eens meeviel, konden we ontspannen achteroverleunend aan de topper beginnen. Want eerlijk gezegd was de wedstrijd in Deventer van een bedenkelijk niveau.

Maar zoals eerder vermeld, van achterover leunen was geen sprake. Het puntje van de stoel was na de wedstrijd bijna versleten. Het was het soort wedstrijd dat je elke week zou willen zien. Confrontaties die in Engeland meer regel dan uitzondering zijn. Het soort dat we in Nederland veel te weinig zien.

En dat is wel wat we nodig hebben om weer mee te tellen in Europa. Want we tellen op internationaal niveau niet echt meer mee. Alleen Ajax en AZ konden overwinteren dit jaar. Ajax mag nog even mee, na een krappe overwinning op een tweederangs tegenstander en AZ zorgde voor schaamrood op de kaken. Hoewel… zo’n prestatie mogen ze ook tegen Vitesse neerleggen in een eventuele finale in de Kuip.

Nee, meetellen doen we dus niet meer in Europa. Maar dat is volgens mijn bescheiden opinie niet door een gebrek aan talent. Ik denk dat Nederland nog steeds voetballers van formaat kan leveren. En ook de infrastructuur is aanwezig om die te kunnen laten slagen. Nee, het is het gebrek aan echte tegenstand. Tegenstand die het uiterste van de voetballers vraagt.

Om die tegenstand te waarborgen mogen in Amerika de clubs die onderaan geëindigd zijn in bijvoorbeeld de basketballcompetitie als eerste een greep doen in de transferpot, de zogenaamde rooky draft. Jonge talentvolle spelers komen zo terecht bij ‘mindere’ clubs. Het honkbal kent een luxury tax: een heffing voor rijke clubs waarvan de opbrengst naar armere clubs gaat. Lees het artikel van Tsjalle van der Burg Doe als Amerika: bescherm de sport tegen de markt. 

Doe als Amerika

Het resultaat is dat er altijd spanning is in hun competities. Dat er verrassende kampioenen zijn en dat de stadions uitpuilen. Bij ons is het, op enkele uitschieters na, altijd zo dat de schaal naar Amsterdam, Eindhoven en nu mogelijk ook weer naar Rotterdam verdwijnt en dat dezelfde clubs onderaan bungelen.

Ik denk niet dat dat systeem ooit in Nederland zal worden ingevoerd, al was het alleen al omdat Europese wetgeving daar een stokje voor zal steken. Maar er zal toch wel het een en ander moeten gebeuren om te voorkomen dat de winnaar van de KNVB-beker volgend jaar in de Europa league geen modderfiguur wil slaan.