Verkeerde bril

'Misschien wel de beste wedstrijd in de Eredivisie dit jaar.'

Ik wist niet wat ik hoorde toen de commentator van Studio Sport dit zondagavond zei tijdens het verslag van de wedstrijd tegen Groningen. Heb ik naar een andere wedstrijd zitten kijken of is het echt zo belabberd gesteld met de vaderlandse competitie dat de wedstrijd van zondag deze kwalificatie verdient?

Op het gevaar af als azijnzeiker betiteld te worden, durf ik te stellen dat het helemaal niet zo best was. Vooral tijdens de eerste helft heb ik me zitten verbijten. Oneindig traag en fantasieloos was de opbouw. Zonder bal werd er nauwelijks gelopen, de gaten die ontstonden werden voornamelijk gecreëerd door klungelig verdedigen van de Groningse defensie. De bal werd langdurig en stroperig in de breedte voor de eigen goal langs verplaatst. We hadden op Zuid daar prachtig zicht op, hoewel dat niet bepaald bevorderlijk was voor mijn gemoedsrust.

De tweede helft was meer vermakelijk dan goed. Een aaneenschakeling van misverstanden, balverlies en zelfzuchtigheid zorgde voor weinig samenhang.  Halverwege sloeg de vlam in de pan. Er was toen wel sprake van passie en spektakel, maar niet van een kwalitatief hoogwaardige pot voetbal. Maar ja, als menigeen meent dat dit een goede wedstrijd was, dan heb ik het verkeerd gezien. Toch maar even langs Hans Anders dus.

Wat me in de commentaren en verslagen ook opviel was dat Lucas Piazon de grote man bleek te zijn. Met uitdrukkingen als: Vitesse wordt aan de hand genomen door…., onder aanvoering van…., lijkt het erop dat de Braziliaan, in de ogen van de  pers, de rol van Theo overgenomen heeft als leider van het elftal. Dat de jongeling een geweldig talent is, staat buiten kijf, maar om hem meteen tot leider van het elftal te bombarderen gaat veel te ver. Daar is hij zowel mentaal als voetballend nog niet rijp voor. De pers heeft er een handje van om zich vast te grijpen aan elke strohalm om iemand de hemel in te prijzen of hem tot de grond toe af te branden. Nog geen vijf jaar geleden gebeurde hetzelfde met Anduele Pryor. Het talent uit de eigen opleiding dat onder Aad de Mos zijn kans greep, werd binnen de kortste keren aan Ajax en het Nederlands elftal gelinkt. Helaas voor hem bleek het een luchtbel, na een verhuurperiode bij Roeselare en een contractje bij Bayern Munchen II zit hij nu, voor zover ik weet, zonder club. Misschien dat de berichtgeving in de pers debet geweest is aan zijn ondergang. Niet iedereen kan daar even goed mee omgaan. Piazon is echter wel van een andere klasse en bovendien is hij het Nederlands niet machtig. Dat is in dit geval misschien ook maar goed zo.

De nuchtere nabeschouwingen van Peter Bosz behoren echter zeker wel tot de beste van de Eredivisie. Het was ook zondag  opnieuw van een hoog professioneel niveau. Ook hij onderschrijft voor een groot deel mijn mening dat het bij tijd en wijle en met name voor rust niet al te best was. Maar hij voegt er direct aan toe dat Vitesse opnieuw spektakel heeft geboden aan de toeschouwers en zo aan klantenbinding doet. En daar heeft hij wel degelijk een punt. Het publiek dient vermaakt te worden. Hoe raar het ook mag klinken, soms kan een nederlaag met veel spektakel en emotie, zoals de wedstrijd tegen Feijenoord,  je meer plezier geven dan een bloedeloze overwinning. Maar uiteraard liever zo’n overwinning als laatst in Heerenveen of nog mooier, de legendarische 4-2 overwinning op kerstavond 2006 op Ajax, waarin de al eerder genoemde Anduele Pryor nog de voorzet gaf die tot de 1-2 leidde.

Het mag allemaal kwalitatief niet allemaal hoogstaand zijn in de Eredivisie, als er met passie gespeeld wordt, vergoedt dat veel. Ondanks mijn kritiek hoop ik dat deze competitie ons blijft verrassen. Dat Vitesse daarbij een rol van betekenis gaat spelen, ligt gezien de potentie van het team voor de hand. Laat de pers het maar de Mickey-Mouse-competitie blijven noemen, zolang het zo spectaculair blijft, heeft de pers wat te schrijven en is de liefhebber tevreden. En waarschijnlijk onze Russische Dagobert Duck ook.