Memento mori

De bus zit vol met 28 opgewonden kinderen. Vandaag is de grote dag. Schoolreisje naar de Efteling. Juf loopt zenuwachtig tellend door de bus. Heeft ze ze allemaal? Hebben ze allemaal hun rugzakje met hun lunchpakketje? Hebben ze regenkleding bij zich? Je weet maar nooit.
Dan stapt de directeur de bus in en fluistert haar wat in haar oor. Juf schrikt en wijst naar achteren.  De directeur loopt naar het einde van de bus. Met zijn vinger gebaart hij dat Mohammed mee moet komen. Mohammed wijst naar zichzelf. Ik? De directeur knikt. Mohammed gaat met hem mee de bus uit. Mohammed mag niet mee. De Efteling heeft gebeld. Ze zeggen dat Marokkanen ooit vernielingen hebben aangericht in het park en dus wil de Efteling mensen van Marokkaanse afkomst geen toegang meer geven. En Mohammeds opa en oma zijn geboren in Marrakech, dus…
De juf is vertwijfeld. Wat moet ze doen? Mohammed is een scheet van een jongen, die het reisje net zo verdiend heeft als de anderen. Hij hoort bij de klas. We gaan met z’n allen of we gaan niet, schiet het door haar heen. Maar ja, dan zijn er nog 27 die teleurgesteld zijn en verscheidene ouders zullen daar kritiek op hebben. Maar wel gaan vindt ze immoreel. Het kan toch niet zo zijn dat een jongetje wordt geweigerd alleen maar omdat zijn opa en oma… Ze moet nu beslissen, de chauffeur heeft de motor al gestart.

Deze vergelijking met het gedoe rond Dan Mori gaat niet helemaal op. Gelukkig zit onze Nederlandse rechtstaat niet zo in elkaar dat je je bij de ingang van de Efteling moet legitimeren. Mensen en zeker kinderen worden niet afgerekend op hun afkomst, geloof, huidskleur, politieke voorkeur etc. Toch?
Ook zal het voor Dan makkelijker te accepteren zijn dat hij niet mee mag dan voor Mohammed. Aan Dan kun je uitleggen hoe het zit. Hij is zelf waarschijnlijk ook slim genoeg om zich te realiseren dat het in dit geval niet om hem gaat, maar om een machtsspelletje van kinderachtige bestuurders en politici. Elke Israëli weet dat deze sentimenten blijven bestaan zolang het conflict in het Midden Oosten niet is opgelost. Hij was waarschijnlijk verbaasd dat hij in eerste instantie wel mee mocht. Ook al was hij braaf met de selectie meegereisd als hij toch een visum had gekregen, hij voelt zich waarschijnlijk toch net even wat prettiger op de winderige velden van Papendal dan op de zonovergoten grasmat in Abu Dhabi. En gezien de situatie, geef hem eens ongelijk.

En dan die waterval van kritiek. Het moet gezegd worden: Vitesse verdient niet de schoonheidsprijs voor haar handelswijze. Niet zozeer de acties van de laatste dagen, maar in eerste instantie bij de keuze van de bestemming. Als je weet dat je een Israëli in de gelederen hebt, lijkt het mij slim om geen enkel risico te nemen. Van Abu Dhabi was en is bekend dat het geen mensen met een Israëlisch paspoort toelaat. Als je dan toch die keus maakt, zorg er dan voor dat je de toestemming voor de toelating van Mori zwart op wit hebt en niet met een mondelinge toezegging van een vage tussenpersoon moet schermen. Ook had de club meteen een klacht bij de FIFA moeten neerleggen toen duidelijk werd dat het visum werd ingetrokken en niet pas nadat er in ons kikkerlandje al de nodige commotie over was ontstaan.

Maar het meest ergerlijk vind ik dat heel Nederland nu over de club heen valt. Dat journalisten en columnisten daar wat over schrijven is tot daar aan toe. Iedereen heeft recht op zijn mening en sommige worden er zelfs voor betaald om die op te schrijven of bij Knevel en van de Brink te komen verkondigen. Maar dat de politiek nu met een beschuldigend vingertje naar de club wijst, vind ik buitengewoon hypocriet. Zijn politici niet juist diegenen die politiek moeten bedrijven? Die Abu Dhabi hadden moeten veroordelen? Die de ambassadeur op het matje hadden moeten roepen? Die bij de FIFA navraag hadden moeten doen hoe dat straks in Qatar moet gaan.

Gelukkig zal deze storm weer snel overwaaien. Het gaat om machtsspelletjes waarbij geen doden vallen. De heren Omtzigt, Dijsselbloem en Wilders hebben zich even laten horen en gaan weer over tot de orde van de dag. Net als Dan Mori. Het leven is te kort om je over dit soort zaken te lang druk te maken.