Nog één wedstrijd te
gaan en de eerste helft zit er al weer op. Tijd voor een evaluatie. Eens even
op een rijtje zetten wat er goed en fout is gegaan. Oorzaken zien te vinden en
lering trekken. Hoe nu verder, dat is de kernvraag.
Alom lof, dat was wat er werd toegezwaaid na de eerste
wedstrijden. Prachtig combinatievoetbal, zeer verzorgd, technisch hoogstaand. Dit
Vitesse gaat hoge ogen gooien deze competitie, was de teneur. En daar had het
ook alle schijn van. Ondanks de nederlagen was het, zelfs tegen Ajax, duidelijk
wie de bovenliggende partij was. Gewoon een kwestie van tijd, geluk en geduld.
Als de nieuwe spits eenmaal fit is, dan komen de punten vanzelf.
Maar voetbal blijkt een bedrieglijk spelletje. Niets is
voorspelbaar. Dat maakt het natuurlijk ook zo leuk. Maar alleen niet in Arnhem,
althans niet op dit moment.
Wat zijn de feiten?
Vitesse heeft uitstekende voetballers op de loonlijst staan, daar
is iedereen het over eens. Grote talenten, verfijnde technici, jongens met een
begenadigde trap. Dat mag dus niet het probleem zijn. Scoren, dat was en is het
probleem. De nieuwe spits is al een tijdje fit, maar de punten stromen nog
steeds niet binnen. Integendeel.
Eén van de problemen is inderdaad die spitspositie. Dauda heeft
nog niet aan de verwachtingen kunnen voldoen. En eerlijk gezegd ben ik bang dat
het ook nooit iets gaat worden. Te afwachtend, technisch beperkt, een zwak
aanspeelpunt en absoluut niet dreigend. Terecht dat Bosz zondag een andere
optie uitprobeerde. Maar veel keus heeft hij niet. Djurdjevic is blijkbaar (nog?)
niet de potentiele ster die voorgespiegeld is, maar ook Traoré heeft nog weinig
van zijn vermeende talent laten zien. Feit is wel, dat er zondag meer beweging
was in de spits.
De zijkanten, met Olinik en gelukkig weer Ibarra zijn wel
dreigend, maar weinig effectief. Er komen te weinig goede voorzetten van de flanken.
Maar als er weinig medespelers de vrije ruimte en met name de diepte zoeken, is
dat ook onbegonnen werk.
Balletje breed, balletje terug lijkt de lijfspreuk van dit
elftal. Balbezit is tot kunst verheven. Percentages van ruim 70 procent zijn
geen uitzondering. Maar het levert weinig op. Ja, ergernis!
Er wordt terecht gesproken over een gebrek aan passie. De drive naar voren wordt gemist. De diepte
zoeken is not done. Het gebrek aan
beweging zonder bal is fnuikend. Als je al op balbezit speelt, doe het dan wel
met een doel. Toeschouwers komen naar het stadion voor actie, voor vermaak en
het liefst met drie punten als beloning. Maar dat het team ook zonder te winnen
een staande ovatie kan krijgen, bleek wel tegen Twente. Het gevoel van respect
voor de strijdwijze was groter dan de teleurstelling van het puntverlies.
Het middenveld kent de twee grootste talenten van Vitesse, Pröpper
en Vejinovic, maar mist een meedogenloze bal-afpakker, die zich totaal opoffert
voor het elftal. Die bovendien de gaten kan dichten die onze defensie laat
vallen. De achilleshiel van het elftal blijft immers de verdediging. Het zijn
te veel voetballers. Geen domme trappen de tribunes in, maar voetballende
oplossingen zoeken, lijkt hun opdracht. Vaak is dat heel verzorgd en effectief,
maar het heeft ons ook menige wedstrijd gekost. Het vertrouwen is er ook niet
altijd. Dat zie je, dat voel je. Heeft misschien ook wel te maken met het vertrouwen
in de man achter hun, die tussen de palen. We moeten Piet niet afrekenen op
zijn blunder tegen NAC, ook voetballers zijn mensen en zullen dus altijd fouten
blijven maken. Maar als de supporters om mij heen al met samengeknepen billen
naar hem kijken als de bal in zijn buurt komt, hoe is het dan met de linie voor
hem. Nee, wat mij betreft mag Room nu zijn kans krijgen.
De transferperiode komt er weer aan, maar de verwachtingen zijn
niet hoog. Niet alleen omdat er weinig financiële armslag is, maar ook omdat
onze technisch directeur tot nu toe geen gelukkige hand heeft gehad bij zijn
aankoopbeleid. Als ik hem zou mogen adviseren - niet dat hij zal luisteren,
maar toch - dan zou ik vooral eens kijken naar talentvolle jongens uit eigen
land. Ik denk dat er best potentieel is. Ook voor de communicatie binnen het
team en de uitstraling van de club is het geen gek idee. En bovendien
betaalbaarder. Ik hoop in ieder geval dat er zo’n kuitenbijter bij zit, want
een vechtersbaasje in de goede zin is als sambal in de nasi. Een beetje peper
kan geen kwaad.
En nu maar duimen dat de profetie van sommige supporters
uitkomt: dat het jaar spiegelbeeldig mag verlopen aan dat van vorig jaar. Een
sprankelend begin en een droevig slot tegenover een teleurstellend begin en een
daverend eind. Ik ga duimen voor zo’n tweede helft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten