Vicieus

Onnodig noemde Peter Bosz de nederlaag tegen Twente afgelopen zaterdag. Onnodig. Grappige woordkeus, moet ik zeggen. Ikzelf zou het eerder een terechte nederlaag noemen. Onthutsend zwak was het in vergelijking met het frivole spel van maar een paar maanden geleden. Een optelsom van foute passes en balverlies. Van misverstanden en onbenulligheden. Van zucht naar eigen succes en angstig afspelen van de bal.  Vitesse was geen schim van het elftal van voor de winterstop.

Begrijpelijk dat aan Bosz de vraag gesteld werd of dat iets met de winterstop te maken heeft. Ook vorig jaar kwam er toen een flinke terugslag. Net als nu werden er veel punten ‘onnodig’ verloren en oogde het spel bij lange na niet zo sprankelend als voor de kerst. Twee jaar achter elkaar zo’n dip na de winterstop. Zou het een trend zijn? Bosz antwoordde dat hij niets met die vraag kon, hij heeft met het huidige elftal te maken. En gelijk heeft hij;  dit weekend scheen ook twee dagen achter elkaar de zon, maar nu is het weer bewolkt. Goede vragen stellen is ook een vak.

Maar wat moeten we dan wel met die slechte periode. Iedereen zoekt naar verklaringen, iedereen wil de vinger op de zere plek leggen. Er moet toch een oorzaak en een oplossing aan te wijzen zijn.
Dezelfde journalist die Bosz zaterdagavond interviewde merkte terecht op dat ieder team gedurende het seizoen wel een mindere periode heeft. De één aan het begin van het seizoen, een ander aan het eind en sommige ertussen in. Vorm blijft een ongrijpbaar fenomeen dat trainers vaak tot wanhoop drijft. Hoe zorg je ervoor dat de spirit weer in de ploeg komt? De één kiest voor harder trainen, de ander voor meer ontspanning.  De één grijpt in bij de opstelling, de ander wil het huidige team

vertrouwen geven. Er wordt krampachtig vastgehouden aan de bekende stijl of er wordt gekozen voor een andere speelwijze. Trainers proberen van alles, maar nog niemand heeft het medicijn gevonden dat altijd en in elke situatie gebruikt kan worden. Dus blijft men maar analyseren en deduceren.

Meestal  is er bij zo’n dip weinig of niets belangrijks veranderd  aan een elftal. Het zijn nog steeds dezelfde jongens, met de bekende voetballende kwaliteiten. Spelers die dus in principe hetzelfde moeten kunnen presteren als in hun goede periode. Maar soms gaat het mis: een wedstrijd wordt verloren, het zelfvertrouwen krijgt een deuk, het goede gevoel ontbreekt, daardoor  wordt er slecht gespeeld, de volgende wedstrijd wordt verloren. En voor je het weet zit je in een vicieuze cirkel. En dan is het de kunst voor de trainer om deze te doorbreken.

Het kernonderdeel van de vicieuze cirkel is het goede gevoel. Een leuke overwinning op RKC aanstaand weekend kan dat een boost geven. Maar dat hoeft niet. Het gaat vooral om de manier waarop. De chemie op het veld is belangrijker. En daar kan tussen de wedstrijden door aan gewerkt worden. Niet voor niets hebben veel clubs sportpsychologen en haptonomen op de loonlijst staan. Zij zullen beamen dat het geven van vertrouwen daarbij essentieel is.

Bosz houdt daarom vast aan zijn speelwijze. Niet iedereen is daar blij mee. Maar hij heeft met zijn visie het eerste half jaar veel succes geoogst. Hij gaf de jongens veel vertrouwen en blijft dat doen. Hij weet dat zich dat na deze mindere periode terugbetaalt. Met de extra talenten die er in de winter bijgekomen zijn, zou dus alles aanwezig moeten zijn voor een spannende eindsprint. Wat mij betreft begint die zondag.