Oprotten

‘Rot toch op’.

De beelden die bij deze uitspraak horen waren vorige maand wereldnieuws. Die woorden kwamen uit de mond van een gezaghebbend persoon. Burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam gebruikte ze om bekrompen geesten de weg te wijzen. Het waren geen woorden die hem door de emotie min of meer per ongeluk ontschoten. Nee, hij gebruikte ze willens en wetens, omdat hij wist dat deze woorden, uitgesproken door een moslim, indruk zouden maken.

De laatste weken kwam ik deze woorden ook vaak tegen, maar dan in een ander verband. Op verschillende fora kregen de beleidsmakers en de trainer van Vitesse naast deze boodschap ook nog andere verwensingen naar hun hoofd. Nu is de voetbalwereld niet bepaald wat je noemt fijnzinnig. Integendeel. Juist door de emotie worden er dingen geroepen die vaak maar een greintje waarheid bevatten of zelfs volkomen onjuist zijn. Maar met frustraties is het ook slecht discussiëren. Er is maar een ding wat in dit verband helpt: prestaties. 

Het grappige is dat afgelopen zondag het ‘rot-toch-op’ op de tribunes verhuisde. Het stokje werd overgedragen aan de Ajax-supporters. Als ik moet geloven wat er geschreven wordt, dan kan Frank de Boer maar beter meteen zijn biezen pakken. Maar net als Peter Bosz kent de Ajax-trainer de grillen van de supporters en blijft er kalm onder. Geen paniekaankopen, geen straftrainingen, geen openlijke uitbranders, geen totaal andere opstelling. Kalm blijven, begrip tonen, eerlijk zijn, maar wel vasthouden aan de eigen principes. Je mag van deze trainers vinden wat je wilt, maar er staan wel persoonlijkheden. Zoals Bosz afgelopen zondag bij Studio Voetbal zijn verhaal deed, daar moet je respect voor hebben. En dat respect kreeg hij in ieder geval van de heren aan tafel, Jan Mulder incluis.

Nu de kruitdampen van de wedstrijd tegen Ajax zijn opgetrokken en de emoties weer een beetje in balans zijn, kunnen we misschien wat objectiever naar onze trainer kijken. En als ik dan eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik denk dat Peter Bosz op dit moment de trainer is die Vitesse nodig heeft. Net als bij Frank de Boer zitten zijn wortels bij de club. Sterker nog, er groeit een uitloper van hem bij de beloften. Je voelt dat Vitesse niet alleen een werkplek voor hem is. En dat vind ik belangrijk. Spelers en trainers die een band voelen met de club, dat willen we toch?

Maar los van die band, zijn visie is helder. Net als zijn analyses. Zijn opdracht is om aantrekkelijk aanvallend voetbal te spelen. De middelen daarvoor worden beschikbaar gesteld door de clubleiding. In hoeverre hij zelf  invloed heeft op de beslissingen die daar genomen worden, is voor ons niet inzichtelijk. Met de spelers die hem tot zijn beschikking zijn gesteld heeft hij het nu al anderhalf jaar meer dan naar behoren gedaan. Er wordt goed voetbal gespeeld, iedereen is het daar over eens. Maar er ontbreekt een ding. Scoren. Met een man als Bony erbij stonden we nu fier bovenaan. Niemand die daar aan twijfelt.

Bosz zegt daarom, ondanks het gebrek aan punten, ook terecht dat er geen sprake is van crisis. Op twee wedstrijden na, speelde het team steeds een prima pot. Veel balbezit, genoeg kansen en bij tijd en wijle oogstrelend voetbal. Als dat niet aan de orde was geweest, zou je mogen spreken van een crisis. Maar wat is het dan? Onkunde? Gebrek aan talent? Aan zelfvertrouwen? Volgens mij is het gewoon gebrek aan geluk.

We voelden het zondag allemaal aankomen. Je speelt veel beter dan Ajax. Je creëert kansen. En dan valt ie natuurlijk weer aan de andere kant. In Groningen en wel vaker ging dat zo, maar zondag eens een keer niet. Zondag zat het eindelijk eens mee. Zondag was een feest. Een feest waar we al zo lang op wachtten en waar we eerlijk gezegd ook recht op hebben. Wij als supporters, de jongens op het veld maar ook de technische staf. Eventjes zal het oprotten nu wel even verstommen, maar dan moeten we het geluk wel vasthouden.