Teleurstelling, woede, frustratie

Teleurstelling, woede, frustratie. Ze zijn de meest voorkomende gevoelens bij de meesten van ons. Het ging allemaal zo crescendo voor de kerst. Alles leek eindelijk eens positief uit te pakken. Lovende kritieken, genoemd als kampioenskandidaat. Met extra versterkingen tijdens de winterstop en toenemende toeschouwersaantallen leek dit een geweldig seizoen te worden. 

Leek, want de realiteit blijkt anders.  Volgend jaar zelfs geen Europees voetbal of er moet een wonder gebeuren. De teleurstelling is terecht, de frustratie begrijpelijk.
Zelfs de woede is voorstelbaar. De manier waarop sommige supporters dat uiten is echter onacceptabel. Tegenslag draag je met waarde. 
Maar het kan nog erger. Dat je een kampioenschap moet vieren met het verbouwen van trein- en metrostellen is gewoon ziekelijk te noemen. Stelletje trieste droeftoeters. 

Ik sprak laatst met mijn vriendje en fervente PSV-supporter Bart over het dramatische seizoen van zijn club. De 'boeren' begrepen er niets van. Hoe kon een grote club, met genoeg talent zo ver zakken? En dat nog wel na zo'n sprankelend begin? Tijdens het dieptepunt dacht hij er zelfs over om thuis te blijven. Zijn clubliefde was echter groter dan zijn teleurstelling, woede en frustratie. 
En hij wordt beloond. PSV ziet weer licht aan het eind van de tunnel. Een goede reeks zorgt zelfs nog voor directe plaatsing voor de Europa League. Ten koste van Vitesse. En met de komst van Toon Gerbrands en de aankomende transferperiode ziet men de toekomst weer een stuk zonniger tegemoet. 

Hoe anders is dat nu in Arnhem. De vrije val op de ranglijst zorgt voor een slecht imago. Het gespeculeer over een vertrek van Peter Bosz en de duistere clubleiding versterken dat beeld. Net als de soap rond Jordania, het vertrek van Ester en de vele spelers waarvan het contract of de verhuurperiode afloopt. De Financial Fair Play afspraken beloven geen opzienbarende versterkingen. 
Veel supporters krabben zich wel twee keer achter de oren voor ze een nieuwe seizoenskaart bestellen. Wat blijft er na de zomer over van de club?

Ik heb er niet lang over nagedacht. Als je echt geel-zwart bloed hebt, dan doe je dat ook niet. Natuurlijk ben je dan ook volgend jaar weer van de partij. Elk nieuw seizoen geeft nieuwe hoop en nieuwe kansen. Spelers, trainers, zelfs de bobo's, het zijn allemaal passanten. Wij zijn Vitesse. Ik ben Vitesse! Mijn aanvraag is dus al verstuurd. Op naar volgend seizoen.